سازمان فروهر کلاس چرتکه برگزار می کند

اگر چرتکه در سنین مناسب (5 تا 14سالگی) آموزش داده شود؛ سبب شکوفایی توانایی های خارق العاده مغز؛ بهبود قدرت تخیل؛ بهبود سرعت و دقت؛ ارتقاء خلاقیت و تمرکز؛ بهبود اعتماد به نفس و در نتیجه عملکرد بهتر خواهد شد. و چون در این سنین رشد فکری و آموزش های پایه انجام می شود، اثر آن دو چندان می شود.

با چرتکه هر دو نیمکرۀ مغز فعال می شود، و در نتیجه تسلط بر امور روزانۀ زندگی افزایش چشمگیری خواهد یافت؛ برای مشکلاتمان راه حل های بیشتری را می یابیم؛ … افزایش توانائی مغز یعنی زندگی بهتر و مفید تر به حال خود و اطرافیان.

دست اندرکاران ادعا می کنند؛ پس از دو سال بچه ها می توانند چرتکه را کنار گذاشته؛ و با تصویر ذهنی آن؛ محاسبات را در ذهن خود انجام دهند.

فرآیندی که زمان کار سریع با چرتکه؛ در مغز انجام می شود، بسیار پیچیده است؛ اما اثر خوبی روی تقویت حافظه؛ بالا رفتن ضریب هوشی؛ افزایش قدرت تمرکز؛ اعتماد به نفس؛ … بجا خواهد گذاشت، که اثرات جانبی مؤثری روی علاقه به فراگیری دروس دیگر؛ یا حل مشکلات شخصی؛ برای بچه ها بجا خواهد گذاشت. مزایای آن به تدریج خود را نشان می دهند، با تمرین بیشتر این مزایا را خواهید دید.

آلبرت انیشتین معتقد بود که تصویر سازی (تخیل) از دانش مهم تر است، برای اینکه تصویر سازی منبع اصلی کشف دانش است. ماشین حساب همۀ محاسباتِ مورد نیاز ما را انجام می دهد، اما مغز را تنبل و راحت طلب می کند. وابسته شدن به ماشین حساب کارآئی ما را مشروط به وجودِ خودش می کند، و بسیاری از مزایای کار با چرتکه را از ما خواهد ربود (که البته خودمان متوجه کمبود آنها نخواهیم شد). با گسترش استفاده از ماشین حساب انسانها بتدریج این مزیت ها را از خود و فرزندانشان سَلب نموده اند. بسیاری از مشکلات کنکوری ها ریشه در عدم توانائی در انجام محاسبات ذهنی، و تکیۀ مطلق آنها به ماشین حساب دارد.

چرا چرتکۀ ژاپنی برای آموزش استفاده شده : چون تمام قوانین آن برای کار با انگشتان دو دستِ انسان مشابهت دارد؛ و از دو دست نیز می توان بعنوان چرتکۀ دو رقمی ژاپنی استفاده نمود؛ و اعداد 0 تا 99 را با آن شمارش؛ جمع؛ یا تفریق نمود. به این ترتیب که شصت دست با ارزش=5؛ و هر انگشت دیگر با ارزش=1 می باشد. بعلاوه تعداد مهره های چرتکۀ 1+4 کمتر از چرتکه های دیگر است، که روی کم شدن ابعاد چرتکه؛ مصالح ساخت؛ حمل و نقل؛ و قیمت تمام شده؛ این نوع چرتکه اثر مثبت دارد.

بسیاری از پژوهشگران علت دوری از ریاضیات را روش تدریس نادرست؛ خسته کننده؛ و بیزار کنندۀ ریاضیات پایه می دانند، که از همان ابتدا ریاضیات را مانند غولی به دانش آموز معرفی می نمایند و او را از یادگیری ریاضیات (و معمولاً دیگر دروس) مأیوس و دلزده می کنند. خیلی از گروه هائی که چرتکه را مبنای تدریس ریاضیات پایه قرار داده اند، ادعا دارند نتایج عملی خوبی بدست آورده اند، و پیشنهاد می کنند آموزش این روش از کودکی آغاز شود.

متأسفانه در مدارس ما کار تیمی را به بچه ها یاد نمی دهند، به جای آن رقابت و حسادت را در آنها تقویت می کنند. کسانی که تیمی کار می کنند؛ تسلطِ بیشتری روی انجام کار و محیطِ اطرافِ خود دارند. مثلاً 7 نفر کارمندِ یک شعبۀ بانک که بصورتِ تیمی کار می کنند، قادرند در یک روز کاری حدود 300 مراجعه کننده را پاسخگو باشند، و کارهای بانکی آنها را انجام دهند. حکام، همیشه تیمی مملکت را اداره می کردند. طبق تحقیقاتِ بعمل آمده، اگر فرض کنیم توان انجام کار یک تیم تک نفره 1 تاک(توان انجام کار) باشد، توان انجام کار یک تیم دو نفره 4 تاک است، توان انجام کار یک تیم سه نفره 9 تاک است، توان انجام کار یک تیم چهار نفره 4 برابر یک تیم دو نفره است، و توان انجام کار یک تیم هفت نفره 2 برابر یک تیم پنج نفره است. اگر به اداراتِ مختلف شهرتان توجه کنید، تیم های زیادی را می بینید که، بصورتِ گروهی دارند به اموراتِ روزانۀ مردم رسیدگی می کنند، مثل شهرداری؛ کلانتری؛ ادارۀ ثبت؛ پیشخوان دولت؛ تره بار؛ فروشگاه های بزرگ و کوچک؛ کارخانجات؛ فروشگاه های بزرگ؛ … حتی یک بغالی بدون صندوقدار؛ و فروشنده؛ و مأمورخرید نمی تواند هر روز باز باشد. کار تیمی یا کار گروهی در حین آموزش به بچه ها یاد داده می شود، که باعث علاقمندی آنها به یادگیری خواهد شد، زیرا مطالب را مانند بازی یاد می گیرند.

تفهیم کار تیمی بر روی آیندۀ زندگی بچه ها و آیندۀ کشور، اثراتِ مثبت و عظیمی بجا خواهد گذاشت.

اما پیشرفتِ ذهنی آنها فقط با تمرین زیاد، و روزانه کسب خواهد شد. که پیگیری و تشویق والدین را لازم دارد.